Positiespel wordt hier uitgelegd, zodat we het doel en mogelijkheden ten volste kunnen benutten. Het gaat hier om 3 personen die elkaar kunnen ondersteunen bij het proces van de 1e positie. Die van de onderzoeker.
De persoon die het probleem ervaart en iets wil veranderen. Het subject.
In de eerste positie van het positiespel ervaren we aan de ene kant de werking van de techniek terwijl we aan de andere kant de mogelijkheid hebben om het gedrag of de beleving/ervaring zo te veranderen dat we ons er beter bij voelen. De ervaring van het “veranderen” is het allerbelangrijkste. Want alleen als je het zelf hebt ervaren, kun je het ook in vol vertrouwen bij een ander toepassen.
De uitvoerende, de therapeut, de coach, de ‘programmeur’.
In de tweede positie van het positiespel leren we als “programmeur” de techniek toe te passen. We oefenen daarmee onze vaardigheden en letten heel speciaal op alles wat er bij het subject (pos 1) gebeurt. Dit afstemmen noemen we kalibreren.
Degene die de ‘programmeur’ en het subject observeert, evalueert en feedback geeft.
In de derde positie van het positiespel leer je vooral te observeren. Tegelijkertijd kun je fungeren als “souffleur” als de programmeur het even niet meer weet. Je bent dan coachend bezig, niet veroordelend. Je geeft alleen opbouwende en ondersteunende feedback (sandwich model).
