Er zijn veel theorieën over het geboortetrauma in omloop. Niet alleen de opvoeding, maar ook het geboorteproces kan een diepgaande invloed kan uitoefenen bij de vorming van latere emotionele problemen. Dit is voor veel psychologen onderwerp van aandacht geweest.
Vooral de Amerikaanse psychiater Stanislav Grof heeft op dit gebied sinds de zestiger jaren veel onderzoek gedaan. Er zijn drie fasen tijdens het geboorteproces te onderscheiden: de baarmoeder vóór de ontsluiting (pre-birth), de uitdrijving en de eigenlijke geboorte (during-birth) en de periode net na de geboorte (post-birth). In deze fasen kunnen zich gemakkelijk problemen voordoen (geboortetrauma's), waardoor latere gedragspatronen en emotionele klachten geïnitieerd kunnen worden. Herbeleving is dan soms gewenst, maar de symptomen ervan worden door de medische wereld meestal niet als zodanig herkend en ook niet behandeld.
De geboorte-ervaring hoeft niet voor ieder kind een traumatische gebeurtenis te zijn. Sommigen ervaren het hele proces als een uitdaging die tot een belangrijke succeservaring leidt. De geboorte is hoe dan ook een overgangservaring en als zodanig kan de invloed van deze ervaring zeer groot zijn. Voor de overlevingsstrategie van het individu is het geboorteproces van wezenlijk belang. Bij 40% van de mensen kunnen we spreken van een werkelijk geboortetrauma. Veel is terug te voeren op de geboortetrauma's en verder op de eerste vier jaar van het bestaan, als de wereld nog ongefilterd bij je binnen komt. Om nare gebeurtenissen te overleven ontwikkel je strategieën waarvan je in je volwassen leven nog steeds gebruik maakt. Al je herinneringen zijn in het lichaam opgeslagen. En iedereen "lekt" non-verbale informatie: gebaren en gezichtsuitdrukkingen die aangeven hoe je functioneert.
De biologische basis van deze fase is de ervaring van de oorspronkelijke symbiotische eenheid van de foetus met de moeder tijdens het bestaan in de baarmoeder. Als alles goed gaat, kunnen de omstandigheden van een ongeboren kind ideaal zijn, zodat volledig aan de behoefte van veiligheid kan worden voldaan. Er zijn evenwel allerlei fysische, chemische, biologische en psychologische factoren die deze toestand ernstig kunnen verstoren. Als dit gebeurt, blijft de betrokkene verlangen naar de oorspronkelijke symbiotische eenheid.
Wanneer aan de basisbehoefte van een bepaalde levensfase niet voldaan is, kan men niet volledig doorgroeien naar de volgende levensfase.
Dit kan in het latere leven tot uiting komen in diverse symptomen:
Dit veroorzaakt bij mensen de neiging om te 'vluchten' in plaats van 'vechten'. De negatieve aspecten van deze fase gaan samen met ervaringen van dreiging, spanning, transpireren, misselijkheid, buikpijn vooral rondom de navel en meestal een algeheel gevoel van onbenoembare dreiging. Bij ervaringen van poging tot abortus is er een diep gevoel van ongewenst zijn. Dit kan zich uiten in gedrag dat erop gericht is zichzelf zo onzichtbaar mogelijk te maken. Vaak zijn er schuldgevoelens, maar ook het tegenovergestelde, een volledige afwijzing en woede naar de moeder komt voor.
Mensen die in deze fase veel negatieve ervaringen hebben opgedaan, hebben in hun leven vaak te kampen met spanningen (prenatale stress). Zij hebben vaak de volgende symptomen: angst in overvolle of kleine ruimtes, gepaard gaande met misselijkheid, buikpijn en hevig transpireren. De positieve aspecten van deze fase zijn nauw verbonden met herinneringen aan de symbiotische eenheid met de moederborst, tevredenheid en ontspanning. Pas nadat de negatieve aspecten voldoende zijn afgevloeid door het doen van herhaalde geboorte-oefeningen, kunnen deze positieve aspecten alsnog worden ervaren.
Deze fase heeft te maken met het begin van de biologische geboorte, waarbij het oorspronkelijke evenwicht van het bestaan in de baarmoeder wordt verstoord. Het is van belang dat het signaal door het kind wordt gegeven. Als het kind, om welke reden dan ook (keizersnede, inleiden van de bevalling etc.) hiertoe niet de kans krijgt, valt er een belangrijk initiatief in zijn leven weg. Als het geboorteproces volledig op gang komt, wordt de foetus telkens opnieuw door baarmoederkrampen samengedrukt, terwijl de baarmoederhals gesloten is.
Iemand die te lang in deze fase van de geboorte blijft vastzitten, heeft tijdens herbeleving letterlijk het gevoel van doodsdreiging. Vaak ontwikkelt zo iemand een tomeloze energie die tot niets leidt. Hij vecht zich letterlijk bijna dood, zonder er iets mee op te schieten. Dit leidt tot de volgende gedachten: "Ik zit vast, ik kan geen kant meer op, er is geen hoop voor mij, ik zie geen uitweg meer, ik haal het niet, ik red het niet, alles wat ik doe heeft geen zin". Iemand met dergelijke gedachten heeft waarschijnlijk problemen ervaren in dit stadium van de geboorte.
Deze fase van de biologische geboorte gaat gepaard met een enorme levensstrijd, verpletterende mechanische druk en vaak ook met zuurstoftekort en verstikkingservaringen. In tegenstelling tot de vorige fase is er nu een uitweg. In de herbeleving kunnen zich hier ervaringen van verstikking door omstrengeling met de navelstreng voordoen, evenals de ervaring van een enorme druk op hoofd en nek. De strijd om geboren te worden heeft ook een positief aspect. Het actief en succesvol betrokken zijn bij dit proces kan een grote invloed op het verdere leven hebben. Voor sommigen was het gevecht om geboren te worden echter zo hevig, dat ze hun hele leven lang blijven vechten. Deze mensen zoeken en vinden voortdurend strijd in hun leven. Anderen vechten alsmaar tegen pijnen en kwalen, of zoeken omstandigheden die voortdurend spanning geven (ADHD-achtig?). Problemen kunnen ook ontstaan, indien er sprake is geweest van tangverlossing of vacuümextractie. Het kind kan zich dan gestoord voelen in zijn initiatief om zelfstandig ter wereld te komen. Anderen reageren met een houding van onzelfstandigheid.
In dit stadium komt er een einde aan de pijnlijke geboortestrijd. De voortstuwing door het baringskanaal bereikt zijn hoogtepunt en de steeds grotere pijn en spanning wordt gevolgd door een plotselinge verlichting en ontspanning. Het kind komt ter wereld. Dit kan een prachtige succeservaring teweegbrengen en aan een extase grenzende opluchting tot gevolg hebben. Het eerste oogcontact vormt de basis voor de hechting. Dit zijn de positieve aspecten van fase 3. De negatieve aspecten vinden hun weerspiegeling in ervaringen die verband houden met scheiding en verlating. Dit treedt op wanneer de baby niet door de ouders wordt ontvangen. Er kunnen in zo’n geval hechtingsproblemen ontstaan. Bij de herbeleving ervaren ze vaak extreme kou en verlatingsgevoelens, en als reactie dat zij vaak liever weer terug willen in de buik van de moeder. Een gevoel van wantrouwen kleurt hun leven en er kan bindingsproblematiek ontstaan.
Denk bij een traumatische ervaring aan een couveusekind, een vondeling of een crisis situatie ten aanzien van de moeder. De baby wordt direct bij de moeder weggehaald en in een isolement geplaatst. Er is voor een pasgeboren baby slechts een beperkte mogelijkheid om een dergelijke situatie te labelen.
Geboortetrauma's vormen de grondslag voor veel blokkades en problemen in het leven van mensen. De ervaringen zijn zo pril, dat mensen niet in staat om zich de inhoud en de impact van de gebeurtenissen te herinneren. Omdat de ervaringen wel degelijk impact hebben, moeten mensen om er enigszins begrip van te kunnen maken, de gebeurtenissen een label geven. Een zogenaamde vertaling naar begripsniveau. Deze vertaling vindt plaats in een pre-verbale levensfase. Met andere woorden, mensen zijn nog niet in staat om linguïstische labels te geven aan neurologische ervaringen. De zintuiglijke, fysieke ervaring wordt zonder tussenkomst van de cognitieve processen opgeslagen in het lichaam.
Het kaderen van de betekenis vindt plaats op drie niveaus in het G6 model.
Het G6 model is de basis waarmee het menselijk brein referentie ervaringen opslaat en weer als voorgeprogrammeerd en volledig onbewust gedrag naar buiten brengt wanneer een prikkel aanwezig is. Geboortetrauma’s zijn daardoor voorgeprogrammeerde gedragspatronen die volledig onbewust zijn geïnstalleerd bij het (on)geboren kind. (bezoek ook de pagina van het G6 Model)
Geboorte trauma kan ook bij latere leeftijd opgelost worden
Omdat we al jaren studie maken van dit belangrijke onderwerp en we ook steeds meer vragen krijgen over hoe je geboortetrauma's kan helen zullen we binnenkort een uitgebreide lezing/wordkshop organiseren. Hiering gaan we veel dieper in op deze materie en behandelen we ook praktijkvoorbeelden waar je jezelf misschien wel in herkent.
Het is geheel vrijblijvend om je op de mailinglijst te laten zetten zodat we je opd e hoogte kunnen houden van data en locatie van deze lezicg/workshop.
WIl je op de mail lijst staan ? Ga dan naar deze pagina
Het is heel belangrijk je te realiseren dat geboortetrauma's ook op latere leeftijd opgelost kunnen worden. Je zit er niet aan vast.
Het vergt wel enige training en begeleiding die niet iedereen kan geven. Ervaring met het werken met geboortetrauma's is belangrijk voor een goed resultaat. Van Life's Essence mag je die expertise uiteraard verwachten. Er zijn drie effectieve wegen die je kunt bewandelen die elk een groot oplossend vermogen hebben wanneer het gaat om geboortetrauma's.