Alfred Korzybski

Alfred Habdank Skarbek Korzybski

(Warschau, Polen, 3 juli 1879 -  Lakeville VS, 1 maart 1950)

Alfred Korzybski is een Pools-Amerikaans linguïst en grondlegger van het vakgebied van de algemene semantiek. De hoofdverdienste van Korzybski is dat hij een filosofische richting heeft voortgebracht. Deze noemt hij de "Algemene Semantiek" (GS). Verwissel dit niet met de semantiek waar het weinig mee van doen heeft. De hoofdprincipes ervan zijn beschreven in het boek "Science and Sanity".

De kaart is niet het gebied

Het bekendste citaat uit het boek "Sciende and Sanity" is "De landkaart is niet het gebied". Korzybski beweert dat de mens in twee werelden leeft. De wereld van de spraak en symbolen, en in de werkelijke wereld. Hij geeft aan dat het menselijk verstand alleen in staat is te reageren op de gevormde landkaart. Daarbij vergeet het het aanwezige gebied (in het extreme geval) volledig. Bij het zien van een voorwerp, bijvoorbeeld een stoel, hebben we niet werkelijk de stoel in ons hoofd. Er vinden dan elektrische en chemische processen plaats in onze hersenen. We zijn daarom niet in staat deze werkelijkheid exact gelijk op te slaan.

De essentie van Korzybski is de claim dat mensen gelimiteerd zijn in wat zij weten, door de structuur van het zenuwstelsel en de structuur van de taal. Mensen kunnen de wereld niet direct ondervinden, alleen door abstracties. Volgens Korzybski wordt veel menselijk lijden veroorzaakt doordat we ons beeld van de werkelijkheid verwarren met de echte werkelijkheid.

Werkelijkheid

Soms misleiden onze percepties en taal ons ten aanzien van de feiten. Ons begrip van de werkelijkheid heeft soms een andere structuur dan de werkelijkheid zelf. Korzybski benadrukte dat men zich door middel van training bewust moet worden van deze abstracties. Dit was het doel van zijn systeem, waarmee hij onder meer wilde bereiken dat we de wereld anders benaderen, bijvoorbeeld met de houding "ik weet het niet, laten we het eens bekijken". Een van de hierbij gebruikte technieken was het inwendig en uitwendig stil worden: een beleving die hij stilte op de objectieve niveaus noemde.

Naar een anekdote gaf Korzybski op een dag les aan een groep studenten die hij onderbrak om een koekje te pakken dat was gewikkeld in een wit papier. Hij vroeg aan de studenten op de eerste rij of zij er ook eentje wilden. De studenten namen ervan en Korzybski vroeg of ze het lekker vonden. Toen zij dit bevestigden, toonde hij het origineel waarop "hondenkoekjes" te lezen was. De studenten waren gechoqueerd en twee spuugden het weer uit. Korzybski richtte zich naar de klas en zei: "Hiermee heb ik aangetoond dat de smaak niet alleen wordt bepaald door de directe waarneming in de mond, maar ook door onze vertaling van de werkelijkheid."