Verlies overkomt je. Je kan alleen iets kwijtraken als je het in je leven hebt, en er waarden aan hecht. Misschien is het zelfs zo dat je het onbewust in je hart hebt gesloten, terwijl je dat niet wilde. Het afscheid valt zwaar. Neem hier de tijd voor. Het is oké.
Verlies voor elke leeftijd
Iedereen kan iets of iemand verliezen. Dit kan een persoon zijn, een dier, een ding en het maakt voor de omstanders niets uit. Jij voelt het gemis van binnen. Of misschien zoek je het constant en kan je het niet meer (terug) vinden. Weet dat het normaal is dit te voelen. En dat je de tranen en misschien wel boosheid mag laten zien. Eer je gevoelens en stop het niet weg.
Een klein kind kan verdrietig zijn om speelgoed wat stuk is gegaan. Besef dat je door het snel vervangen van het speelgoed en wegwuiven van het verdriet als “stel je niet zo aan”, en “je hebt toch nog genoeg?”, het kind kan leren om zijn/haar gevoelens niet serieus te nemen. Troosten, begrip tonen en samen naar een oplossing kijken (het eventueel vervangen) is de beste manier.
Gevoelens
Wanneer was de laatste keer dat je jouw gevoelens niet serieus nam? Misschien wilde je wel huilen bij een uitvaart, echter “mannen horen niet te huilen”, of “stel je voor dat iemand mij ziet”, en misschien wel “ik moet sterk zijn voor …”. Wat je doet is laten zien; “Ik mag er niet voor mezelf zijn, ik ben niet belangrijk”.
Wat voor langer termijn effect gaat dat zijn? Als je geen tranen laat zien omdat ze er gewoonweg niet zijn is dat goed. De emotie wegduwen, wegslikken en negeren, zorgt ervoor dat het opgestapeld wordt en ooit gaat ontploffen. De bekende “druppel die de emmer doet overlopen”. Jij bent lekker aan het vullen en uiteindelijk zal het iemand zijn/haar schuld zijn dat je “ontploft”. Toch?! Aangezien je zo makkelijk alles weg wuift, is het nemen van je eigen verantwoording ook niet nodig. Of voelt dat toch ook niet helemaal goed?
Wie wil je zijn
De vraag die heel veel mensen in deze tijd steeds vaker stellen: Wie wil ik zijn? Wie ben ik? Angst voor de dood en ziek worden, overheerst het plezier en genieten van het leven. Het zijn wie je bent, wordt niet meer ervaren. We moeten maar door.
Stop even.. adem in…. En uit…. Want je MOET niets. Het is jouw leven.
Wil jij afscheid nemen en huilen tot de snottebellen uit je neus knallen? Lekker doen! En als iedereen kijkt? Prima! Het lucht op en nog belangrijker: je geeft eer aan jouw gevoel. Het mag er zijn. Jij mag er zijn!
Afscheid nemen bestaat niet
Marco wist dit mooi te zingen. Echter bestaat het zeker wel. Het is goed om soms afscheid te nemen van het oude en verder te gaan met het nieuwe. Als deze weg je niet bevalt, ga dan eens ergens anders kijken.
In ons hele leven blijven we leren. We krijgen te maken met onverwachte situaties en proberen daar dan mee om te gaan. Ga het ook verwerken. Zelfs als het positief is (bijvoorbeeld een groei van functie of andere klas op school) zal je merken dat het oude loslaten nog niet zo makkelijk kan zijn. Wat heb jij nodig om dit goed aan te kunnen? Zelfvertrouwen? Zelfliefde? En een goed afscheid misschien? Luister naar je gevoel, en stel jezelf bij alles de vraag wat JIJ wilt. Niet wat een ander wilt of dat je het voor hun doet. Heb jij geen behoefte aan drukte en een groots afscheid? Geef dit dan aan. Zo kan er iets kleins worden gedaan en blijf jij trouw aan je eigen waarden. Het kan zo makkelijk zijn.
Neem de tijd
Het allerbelangrijkste. Neem de tijd. Het is jouw manier van verwerken. Of het nu een diepe in- en uitademing is, of weken op bed liggen snotteren. Bij het laatste is er vaak meer aan de hand en dan zou coaching wel aan te raden zijn, om weer in je kracht te komen staan. Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. Gun jezelf deze verwerking dan ook en wees pas later sterk. Want dat ga je zijn. Sterk en 100% jezelf!
Hulp bij verwerking nodig? Neem contact met ons op en maak een afspraak. Het eerste gesprek is altijd gratis.
